INTRO | D | A | Bm | F#m |
INTRO | G | F#m | Em | A | D A |
น้ำDตามันยังคงไAหล เจ็บBmอยู่มาสั่งใF#mห้ใจ
ให้Gลืม..เธF#mอไป Emใครจะทำได้เAลย
จากDกันมันง่ายกว่าไAหม
แต่ภาพวันBmนั้นมันยังF#mคงอยู่
เจ็บGอยู่วันนี้ฉันยังF#mร้องให้อยู่
Emสมองมันสั่งให้Aดูเเต่หนังเรื่อDงเก่า
ขอเวGลาสักหน่อยได้ไหม
ให้ภาพความF#mจำมันเลือนหายเอง
Emจบก็จบ เจ็บก็เจ็บ เเต่ใAจมันยังไม่ลืม
บังคับให้ลืมเDธอมันง่ายไปไAหม
ถ้าลืมไBmด้คงลืมไปF#mแล้ว
หากยังฝืนGจำ ใจF#mก็ยิ่งเจ็บ
Emแต่มันลืมไม่ไAด้เลย.
ยังไม่หายเDจ็บก็สั่งให้Aลืม
ให้มันBmหายไปเอง ต้องใF#mช้เวลา
มันGคือสิ่งที่ยากกว่าF#mการจากลา
คือทำEmตัวเป็นคนธรรมAดาที่ไม่รู้Dจักกัน
INSTRU | G | F#m Bm | Em A | D |
INSTRU | G | F#m Bm | Em | A |
ขอเวGลาสักหน่อยได้ไหม
ให้ภาพความF#mจำมันเลือนหายเอง
Emจบก็จบ เจ็บก็เจ็บ เเต่ใAจมันยังไม่ลืม
บังคับให้ลืมเDธอมันง่ายไปไAหม
ถ้าลืมไBmด้คงลืมไปF#mแล้ว
หากยังฝืนGจำ ใจF#mก็ยิ่งเจ็บ
Emแต่มันลืมไม่ไAด้เลย.
ยังไม่หายเDจ็บก็สั่งให้Aลืม
ให้มันBmหายไปเอง ต้องใF#mช้เวลา
มันGคือสิ่งที่ยากกว่าF#mการจากลา
คือทำEmตัวเป็นคนธรรมAดาที่ไม่รู้Dจักกัน.. G
บังคับให้ลืมเCธอมันง่ายไปไGหม
ถ้าลืมไAmด้คงลืมไปEmแล้ว
หากยังฝืนFจำ ใจEmก็ยิ่งเจ็บ
Dmแต่มันลืมไม่ไGด้เลย.
ยังไม่หายเCจ็บก็สั่งใหG้ลืม
ให้มันAmหายไปเอง ต้องใEmช้เวลา
มันFคือสิ่งที่ยากกว่าEmการจากลา
คือทำDmตัวเป็นคนธรรมGดาที่ไม่รู้Cจักกัน
มันFคือสิ่งที่ยากกว่าEmการจากลา
คือทำDmตัวเป็นคนธรรมGดาที่ไม่รู้Cจักกัน