INTRO | C | Em | F G | C |
INTRO | C | Em | F G | C |
Cความเสียใจที่สุดจะEmเคยมี
ก็คือFการคิดว่าพรุ่งนี้จะมีร่ำGไป
Cความพลาดพลั้งที่สุดจะEmเกินใจ
คือFการคิดว่ามองไปจะยังพบGกัน
จนแCล้วเมื่อลมได้ผ่านมาอีกEmครั้ง
ในตอนFนั้นที่ยังมีกันก็เย็นหัวGใจ
แต่Cพอข้างกายหันไปกลับไEmม่เจอใคร
ช่างหFนาวลึกเกินดวงใจจะพรรGนา
บทเพลงAmนี้ถึงเธอผู้อยู่แสนEmไกล
ทั้งจากกันไFปด้วยตGายหรือว่ายังCมีชีวิต
ขอให้Amจงโปรดรู้ ว่าอยู่ตรEmงนี้เหงาเกินกว่าคิด
ผู้อยู่ทางFนั้นมีไหมสักนิดที่คิดถึงGกัน
ขอโทษบางAmครั้ง ถ้าฉันนั้นอาจหลEmงลืม
ขอโทษที่Fคิดว่าเGธอจะยืนที่เCดิม
ในบางทีบางEmครั้ง ปล่อยเธอเหงาพ้นข้ามAmคืน
จากที่เธอมีEmฉัน แต่กลับเป็นเหมือนผู้โดนAmลืม
ซึ่งใจฉันมัวคำFนึง คิดถึงเจ้าสิ่งทั้งหGลาย ยกเว้นแค่เธอ
Cความล้มเหลวที่สุดจะEmเคยทำ
คือFลืมถึงความสำคัญของคนข้าGงกาย
Cความเสียดายที่สุดจะEmเกินไป
ก็คือFการคิดว่าค่อยใช้เวลาร่วGมกัน
จนว่าเขาAmนั้นต้องเดินทางไปแสEmนไกล
ทั้งจากกันไFปด้วยตGายหรือว่ายังCมีชีวิต
ขอให้Amจงโปรดรู้ ว่าอยู่ตรEmงนี้เหงาเกินกว่าคิด
ผู้อยู่ทางFนั้นมีไหมสักนิดที่คิดGถึงกัน
ขอโทษบางAmครั้ง ถ้าฉันนั้นอาจหลEmงลืม
ขอโทษที่Fคิดว่าเGธอจะยืนที่เCดิม
โปรดเก็บความห่วEmงใย จากฉันไว้ในAmค่ำคืน
จะอยู่แห่งใดตอEmนนี้ แต่ขอบคุณนะที่เคยAmเดิน
เคียงข้างกายกันFมาแสนไกล
พาผ่านเรื่องรGาวเลวร้ายด้วยกัน
INSTRU | C | Em | F G | C |
INSTRU | C | Em | F G | C |
และบทเพลงAmนี้ถึงเธอผู้อยู่แสนEmไกล
ทั้งจากกันไFปด้วยตGายหรือว่ายังCมีชีวิต
ขอให้Amจงโปรดรู้ ว่าอยู่ตรงEmนี้เหงาเกินกว่าคิด
ผู้อยู่ทางFนั้นมีไหมสักนิดที่คิดถึงGกัน
ขอโทษบางAmครั้ง ถ้าฉันนั้นอาจEmหลงลืม
ขอโทษที่Fคิดว่าเGธอจะยืนที่เCดิม
ต่อให้เราได้Emพบคนทั้งหลายก็ไม่Amลืม
หรือต่อให้มีวันEmคืน ได้เรียนรู้ผู้คนมาAmกมาย
แต่ที่ครั้งนึงเสียFไป ไม่มีสิ่งไGหนเข้ามาทดแCทน
จากด้วยความEmที่คิด ว่าเธอจะยืนอยู่ที่Amเดิม
เหลือบไปมองตอนEmไหน ก็จะพบทุกค่ำAmคืน
สุดท้ายฉันก็กล้ำกFลืน เมื่อเวGลาพรากเธอคืนCไป